Prabhasakthivel
Member
Very nice
. Manuvoda mudivu 
. Manuvoda mudivu 
Daily update
- Thread starter Matharasi
- Start date
Matharasi
Moderator
அத்தியாயம் 6 :
கனி அப்படியே மயங்கி அவன் மீதே சரிந்தாள். அவளை ஒரு கையில் தாங்கியவன் அதிர்ந்து நின்ற சீதா மற்றும் லதாவை நோக்கி “என்னை மன்னித்து விடுங்கள். நான் நன்றாக பார்த்துக் கொள்வேன் மூவரையும்.” என்றவனை சுரேனின் அப்பா இடைமறித்து,” நீ ஏன்னப்பா மன்னிப்பு கேட்கிறாய் , நீ ஏன் இப்படிச் செய்தாய் என்பது எனக்குத் தெரியும்", என்றார் அறிவிப்பாக. லதாவும் சீதாவும் கனியை அறையில் படுக்க வைத்தனர்.
இதைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த கௌதமின் அப்பா, “ யாரை எங்கே வைக்க வேண்டும் என்று உங்களுக்குத் தெரியவில்லை, அதுதான் அது அது தராதரத்தை மீறி நடக்கிறது”, என்றார் ஏக வசனத்துடன் .
மனு வாயை திறக்க வர, யாரும் எதிர்பாராமல் கௌதம் ,” போதும் அப்பா நிறுத்துங்க ,என்ன சொல்றீங்க, அண்ணன், அவர்தான் இந்த வீட்டுக்கு அனைத்தையிம் பார்த்தார் . ஏன் சுரேன் அண்ணனின் கடைசி நிமிடங்கள் கூட அண்ணன் தான் அருகில் இருந்தார். அப்போது எங்கே போனீங்க அனைவரும், ஏன் அண்ணன் நடவடிக்கை தவறு என்பதை சுட்டிக் காட்டாமல், சொத்தை பிரித்துக் கொண்டு, பெரியப்பாவை தனியே விட்டுச் சென்ற நாம் பேசக்கூடாது", என்றான் கவலையாக .
"இப்ப நடந்தது அது அண்ணி சம்பந்தப்பட்டது, அது அவர்கள் தான் முடிவை கூறவேண்டும், ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரை நாம் மனு அண்ணனை வணங்க வேண்டும், இப்படி உதாசீனப் படுத்துவது தவறு”, என்றான் தொடர்ந்து .
சுரேனின் அப்பா,” ஆமாம் நானே கனிக்கு ஒரு நல்ல வாழ்வு அமைத்துக் கொடுக்க வேண்டும் என்று தான் நினைத்திருந்தேன் , அது மனுவே என்பது எனக்கு கூடுதல் திருப்தி, எப்போதும் அவன் தான் அனைவருக்கும் பார்த்தான் உரிமை இல்லாமலே, இனிமே உரிமையோடு பார்ப்பான்”, என்றார் .
சீதா கனிவுடன் இருந்தார் ,அவரால் இந்த திடீர் முடிவை ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. லதா ஹாசினியை தூக்கி கொண்டு வந்தார். மனுவின் அருகில் சென்று ,”தம்பி” என்று அழைத்தார் “சொல்லுங்கம்மா”, என்றான் அமைதியாக.
“ நீங்கள் செய்தது ,அவள் பாவம் இந்த ஐந்து வருடத்தில் அவள் ரொம்பவும் அடி பட்டு விட்டால் மறுபடியும் நீங்கள் இப்படி உங்களுக்கு தெரியாதது இல்லை”, என்றார் ஆதங்கமாக.
” நான் மறுபடியும் கூறுவது இதுதான் நான் மூவரையும் நன்றாக பார்த்துக் கொள்வேன், உங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லை என்றால் சொத்து நகை அனைத்தையிம் நீங்களே வைத்துக்கொண்டு மூவரை மட்டும் என்னுடன் அனுப்புங்கள்”,என்றான் திடமாக.
அவன் அழைத்து செல்கிறேன் என்ற உடன் எழுந்து வந்த சீதா ,”உங்களை எங்கள் மகன் போல் தானே பார்த்தேன் “,என்றார் தாளாமல் .அவனோ,” இப்போதும் நான் உங்களுக்கு மகன் தான், நீங்கள் என்னை அடிக்க கூட உரிமை இருக்கு”, என்றான் தன்மையாக .
இவ்வளவு நேரம் கடந்தும் அவன் ஹாசிக்காவை இறக்கி விடவில்லை. மனோவை அழைத்து ஒரு மருத்துவரை வீட்டுக்கு அழைத்து வருமாறு கூறினான் நிலைமையைக் கூறி .
இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த கனியின் அக்கா மல்லிகா அவன் அருகில் வந்து,” நீங்கள் நிச்சயமாக அவளை நல்லா பார்த்துக்குவீங்க, ஆனால் அவள் மனது இப்போது”, என்றவளை
இடைமறித்து , "இதை இப்போது செய்யவில்லை, என்றால் அவர்கள் ஒரு நாளும் சம்மதிக்க மாட்டார்கள்”, என்றான் முடிவாக .
கனியின் அத்தான்,” சரி நடந்தது நடந்து விட்டது உங்கள் வீட்டு ஆட்களை வரச் சொன்னால் பேசி விடலாம்", என்று அடுத்த கட்டத்திற்கு எடுத்துச் சென்றான் .
அதற்குள் மனோ மருத்துவருடன் வந்துவிடவே அவர் அவளை பரிசோதித்து விட்டு ,அவள் மயக்கத்திலிருந்து ஆழ்ந்த தூக்கத்திற்கு சென்று விட்டால்", என்றார், "அவளே எழும்பட்டும் அதுதான் நல்லது ",என்றவரை கௌதம் அழைத்துச் செல்லுமாறு கூறினான் மனு.
மனோவை அழைத்துக்கொண்டு மனு வெளியே செல்ல பார்க்க ஹாசினி ,”சித்தா “,என்றவாறு வந்து மனோவை தூக்கச் சொல்லியது .
அவன் உடனே அவளை தூக்கிக் கொண்டு அவளிடம், “அம்மு என்ன சித்தாவை தேடினாயா”, என்று கேட்டுக் கொள்வதை பார்த்த அனைவரும் வாயடைத்து நின்றனர். இதை எதையும் கண்டு கொள்ளாமல் அவர்கள் வெளியே செல்ல சீதா லதா கண்களில் தாரை தாரையாக கண்ணீர் அரும்பியது. அவர்களை மல்லிகா மற்றும் வசந்தா மடி தாங்கினர் .
வசந்தா தனது மதனிடம்,”கனி இனிமேல் நல்லா இருப்பா. குழந்தைகளும் அப்பா இல்லாதது தெரியாமல் வளரும் “,என்றார் அனுசரணையாக .
கௌதமின் அப்பா மட்டும் தன் மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு சென்றுவிட்டார். கௌதமின் அம்மா போகும்போது சீதாவிடம்," அக்கா பையன் நல்ல மாதிரி தெரிகிறார், கௌதமன் சொன்னான், நீங்க எதுவும் யோசிக்காதீங்க, கனி பிள்ளைகள் தான் முக்கியம் , அவரை நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன் காலம் கடத்த வேண்டாம் இன்றே அனுப்பி விடுங்கள்”, என்றார் ஆதரவாக.
எல்லாரும் அதையே சொல்ல. சீதா லதாவை நோக்கிச் சென்றார். அவர் விருப்பத்தை அறிய.
சீதா,” அண்ணி”, என்று அழைத்தார். லதா,”ம்ம”,என்றார். ,” எதையும் யோசிக்காதீங்க மனு நல்ல பையன், எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது”, என்றார்,”ம்ம”, என்ற ஒரு வார்த்தை மட்டுமே வந்தது ஏனென்றால் அவருக்கு தெரியும் அவன் நல்ல பையன் என்று ஆனால் அவர் மகள் அவன் மேல் படர வேண்டும் அல்லவா என்று யோசித்தது தாயின் மனது.
சீதாவும் மல்லிகாவும் அவரை சமாதானப்படுத்த முயன்றனர். மனோவிடம் விஷயத்தை கூறினான் மனு .முதலில் அதிர்ந்தவன் பின் இதுவே சரி என்று கூறிவிட்டு அவன் அம்மாவை அழைத்து வரச் சென்று விட்டான் .
முதலில் கோபப்பட்டவர் ,பின்பு அவரும் தன் பெரிய மகன் ஒரு விஷயம் செய்தால் சரி என்று நம்புபவர் ஆயிற்றே அதை ஏற்றுக்கொண்டு கனியை அழைத்து செல்ல வந்துவிட்டார்.
சரோஜா அம்மாவையும் மனோவையும் அனைவரும் வரவேற்று கூடத்தில் அமர வைத்தனர் .சரோஜா அம்மா அங்கே சுரேனின் படத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தார் ,”நீயா இப்படி நடந்தாய்”, என்பது போல் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு .
சீதாவிடம் திரும்பி,” தம்பி கொஞ்சம் வேகம் எதையும் நினைத்தவுடன் செய்துவிடும், இதையே எல்லாரிடமும் பேசி சம்மதம் பெற்று நடத்தியிருக்கலாம்”, என்றார் ஒருவித பரிதவிப்புடன்.
அதற்கு சுரேனின் அப்பாவோ,” நடந்தது நடந்து விட்டது நாங்கள் என்ன முறை செய்யவேண்டும் என்று சொன்னால் அதை செய்ய தயாராக இருக்கிறோம் “,என்றார் தன் சம்மதத்தை முன்நிறுத்தி, அவர் லதாவை பார்க்க அவர் மௌனமாக இருக்க இதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த மல்லிகா தானே முன்வந்து ,”ஆமாம் அத்தை நீங்கள் சொல்லும் படி செய்து விடுகிறோம்”, என்றால் பதிலாக .
மனு இதை எதிர்ப்பது போல்,” இல்லை முறை எல்லாம் வேண்டாம் ,அவர்கள் 3 பேர் மட்டும் போதும். இங்கு இருந்தால் அது சரி வராது, அந்த ஒரு காரணத்துக்காக அழைத்து செல்கிறேன் ,மற்றபடி நானும் உங்கள் பையன் தான் ,நீங்கள் அங்கே எங்களோடு வந்து விடுங்கள் இந்த வீட்டை வாடகைக்கு விட்டு விடலாம்”, என்றான் மல்லிகாவிடம் ஆரம்பித்து சீதாவிடம் முடித்தான் .
அவர் கண்கள் நனைந்தது. சுரேனின் அப்பா மட்டும் சேருமி விட்டு,” இது உனது பெருந்தன்மையைக் காட்டுகிறது. ஆனால் நாங்கள் யார் அவளுடன் வந்தாலும் அவளுக்கு பழையதை ஞாபகப்படுத்துவது போல், நாங்கள் வரவில்லை. எங்களின் வயது முதிரும் போது, எங்களை நிச்சயம் நீ பார்ப்பாய் எனக்கு தெரியும். அந்த நம்பிக்கை எங்களுக்கு நிறையவே இருக்கிறது . மாலை ஐந்தரை மணிக்கு நல்ல நேரம் அழைத்துச் செல் அவளை பிள்ளைகளுடன் “,என்று முடித்து விட்டார்.
ஒருவழியாக அனைத்தையிம் பேசி சாப்பிட்டு அனைவரும் முடித்தபோது ,கனி எழுவதற்கு சரியாக இருந்தது ,முதலில் ஒன்றும் புரியாதது போல் விழித்தவள், தன் கழுத்தில் கனமாக புதிதாக தொங்கிய சங்கிலியை தொட்டுப் பார்த்தபோது அதிலிருந்து இதய வடிவ டாலரில் ஒரு பக்கம் மனுரஜீன் ஒருபக்கம் தங்கக் கனி என்ற பெயர் பொரித்திருந்தது நினைவுபடுத்தியது அதன் உரிமையாளரை, ஒரு நிமிடம் உடலில் ஒரு உதறல் கொண்டால் பின்பு,” அம்மா “,என்று அந்த வீடே அதிரும் வண்ணம் அலறினால்.
அவளுடைய அலறல் முதலில் அவளுடைய அறையை நோக்கி ஓட துடித்த மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு கல்லாக அமர்ந்திருந்தான் மனு, குழந்தைகள் இரண்டும் தன் தாய் கத்திய மிரட்சியில் அழுக அவர்களை கோபி மற்றும் மனோ ஆளுக்கு ஒருவரை தூக்கிக் கொண்டு வெளியே சென்றுவிட்டனர்.
மனுவும் இந்த நிலைமையில் தன்னை பார்த்தால் இன்னும் அதிர்வாள் என்று நினைத்து மறைந்து நின்று கொண்டான். சீதாவும் லதாவும் அவளை எவ்வளவோ சமாதானப்படுத்த, லதாவை நோக்கி அம்மா , "ஏன் எனக்கு இப்படி நான் என்ன செய்தேன்”, என்றால் பரிதவிப்பாக. லதா என்ன சொல்லித் தேற்றுவது என்று யோசிக்க,” அம்மாடி எல்லாம் நல்லதுக்குத்தான் “,என்று வாய் திறக்க சீதாவை எரிப்பது போல் நிறுத்தியது கண்பார்வை ,” அம்மா ப்ளீஸ், அம்மா என்னை அங்கே நம்ம வீட்டுக்கு அழைத்து சென்று விடுங்கள் " ,என்றாள் கதறலாக.
மல்லிகாவும் ,சீதா, லதா எவ்வளவோ சமாதானப்படுத்த படுக்கை யிலிருந்து எழுந்தவள்,” நீங்கள் யாரும் என்னை அழைத்து செல்ல வேண்டாம் நானே எனது பிள்ளைகளுடன் எங்கேயோ சென்று எப்படியோ வாழ்ந்து கொள்கிறோம்”, என்றவாறு அறையை விட்டு வெளியே வந்தவள்,” அம்மா மாமா சொல்லுறேன் கேள்”, என்றவாறு வந்த மாமனாரையும் கண்டு கொள்ளவில்லை.
அதற்குள் ஹாலுக்குள் வந்தவள் சரோஜாவை கண்டு திகைத்தாலும் ஒன்றும் கூறாது ஒரு சுவற்றைப் பிடித்துக் கொண்டே வெளிக் கதவை நோக்கி நடந்தாள்.
இதற்கு மேல் மறைந்து இருந்தால் வேளைக்கு ஆகாது என்று நினைத்தவன், சட்டென்று அவள் முன்னே வந்து நின்றான் ,வெளிக் கதவை மறைத்தவாறு.
அவன் இல்லை வருவதற்குள் வெளியேறி விட வேண்டும் என்ற முடிவுடன் நடந்தவள், இதை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
அவள் அப்படியே நின்று விட்டாள், ஒரு நிமிடம் தான் மறுநிமிடமே கழுத்தில் இருந்த செயினை கைப்பற்றி அதை அவிழ்க்க முயல ,அந்தோ பரிதாபம் அவளுடைய இரு கைகளும் அவனின் ஒரு கையில் அடங்கிப் போயிற்று, அவள் எவ்வளவோ போராடியும் ஒரு இன்ச் கூட நகர்த்த முடியவில்லை.
அனைவரும் இருவரையும் வேடிக்கை பார்க்க சற்றே குரலை தாழ்த்தி ஆனால் திடமான குரலில் அழுத்தம் கொடுத்து , ”இப்போது நீங்கள் பிள்ளைகளுடன் நம்ம வீட்டுக்கு கிளம்பி வர வேண்டும் ,ஏதாவது அசட்டுத்தனமாக செய்து யாரையும் கஷ்டப்படுத்த கூடாது, அதுமட்டுமல்லாமல் இந்த மாதிரி வேலை எல்லாம் இனிமே கூடாது ,என்னைப் பற்றி தெரியும் என்று நம்புகிறேன் “,என்றான் உறுதியாக .அந்தக் குரல், அதே குரல் சொன்னதை செய்யும் தெரியும் அவளுக்கு.
அவனை நிமிர்ந்து ஒரு அடிபட்ட பார்வை பார்த்தாள்.
தொடரும்
கனி அப்படியே மயங்கி அவன் மீதே சரிந்தாள். அவளை ஒரு கையில் தாங்கியவன் அதிர்ந்து நின்ற சீதா மற்றும் லதாவை நோக்கி “என்னை மன்னித்து விடுங்கள். நான் நன்றாக பார்த்துக் கொள்வேன் மூவரையும்.” என்றவனை சுரேனின் அப்பா இடைமறித்து,” நீ ஏன்னப்பா மன்னிப்பு கேட்கிறாய் , நீ ஏன் இப்படிச் செய்தாய் என்பது எனக்குத் தெரியும்", என்றார் அறிவிப்பாக. லதாவும் சீதாவும் கனியை அறையில் படுக்க வைத்தனர்.
இதைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த கௌதமின் அப்பா, “ யாரை எங்கே வைக்க வேண்டும் என்று உங்களுக்குத் தெரியவில்லை, அதுதான் அது அது தராதரத்தை மீறி நடக்கிறது”, என்றார் ஏக வசனத்துடன் .
மனு வாயை திறக்க வர, யாரும் எதிர்பாராமல் கௌதம் ,” போதும் அப்பா நிறுத்துங்க ,என்ன சொல்றீங்க, அண்ணன், அவர்தான் இந்த வீட்டுக்கு அனைத்தையிம் பார்த்தார் . ஏன் சுரேன் அண்ணனின் கடைசி நிமிடங்கள் கூட அண்ணன் தான் அருகில் இருந்தார். அப்போது எங்கே போனீங்க அனைவரும், ஏன் அண்ணன் நடவடிக்கை தவறு என்பதை சுட்டிக் காட்டாமல், சொத்தை பிரித்துக் கொண்டு, பெரியப்பாவை தனியே விட்டுச் சென்ற நாம் பேசக்கூடாது", என்றான் கவலையாக .
"இப்ப நடந்தது அது அண்ணி சம்பந்தப்பட்டது, அது அவர்கள் தான் முடிவை கூறவேண்டும், ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரை நாம் மனு அண்ணனை வணங்க வேண்டும், இப்படி உதாசீனப் படுத்துவது தவறு”, என்றான் தொடர்ந்து .
சுரேனின் அப்பா,” ஆமாம் நானே கனிக்கு ஒரு நல்ல வாழ்வு அமைத்துக் கொடுக்க வேண்டும் என்று தான் நினைத்திருந்தேன் , அது மனுவே என்பது எனக்கு கூடுதல் திருப்தி, எப்போதும் அவன் தான் அனைவருக்கும் பார்த்தான் உரிமை இல்லாமலே, இனிமே உரிமையோடு பார்ப்பான்”, என்றார் .
சீதா கனிவுடன் இருந்தார் ,அவரால் இந்த திடீர் முடிவை ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. லதா ஹாசினியை தூக்கி கொண்டு வந்தார். மனுவின் அருகில் சென்று ,”தம்பி” என்று அழைத்தார் “சொல்லுங்கம்மா”, என்றான் அமைதியாக.
“ நீங்கள் செய்தது ,அவள் பாவம் இந்த ஐந்து வருடத்தில் அவள் ரொம்பவும் அடி பட்டு விட்டால் மறுபடியும் நீங்கள் இப்படி உங்களுக்கு தெரியாதது இல்லை”, என்றார் ஆதங்கமாக.
” நான் மறுபடியும் கூறுவது இதுதான் நான் மூவரையும் நன்றாக பார்த்துக் கொள்வேன், உங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்லை என்றால் சொத்து நகை அனைத்தையிம் நீங்களே வைத்துக்கொண்டு மூவரை மட்டும் என்னுடன் அனுப்புங்கள்”,என்றான் திடமாக.
அவன் அழைத்து செல்கிறேன் என்ற உடன் எழுந்து வந்த சீதா ,”உங்களை எங்கள் மகன் போல் தானே பார்த்தேன் “,என்றார் தாளாமல் .அவனோ,” இப்போதும் நான் உங்களுக்கு மகன் தான், நீங்கள் என்னை அடிக்க கூட உரிமை இருக்கு”, என்றான் தன்மையாக .
இவ்வளவு நேரம் கடந்தும் அவன் ஹாசிக்காவை இறக்கி விடவில்லை. மனோவை அழைத்து ஒரு மருத்துவரை வீட்டுக்கு அழைத்து வருமாறு கூறினான் நிலைமையைக் கூறி .
இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த கனியின் அக்கா மல்லிகா அவன் அருகில் வந்து,” நீங்கள் நிச்சயமாக அவளை நல்லா பார்த்துக்குவீங்க, ஆனால் அவள் மனது இப்போது”, என்றவளை
இடைமறித்து , "இதை இப்போது செய்யவில்லை, என்றால் அவர்கள் ஒரு நாளும் சம்மதிக்க மாட்டார்கள்”, என்றான் முடிவாக .
கனியின் அத்தான்,” சரி நடந்தது நடந்து விட்டது உங்கள் வீட்டு ஆட்களை வரச் சொன்னால் பேசி விடலாம்", என்று அடுத்த கட்டத்திற்கு எடுத்துச் சென்றான் .
அதற்குள் மனோ மருத்துவருடன் வந்துவிடவே அவர் அவளை பரிசோதித்து விட்டு ,அவள் மயக்கத்திலிருந்து ஆழ்ந்த தூக்கத்திற்கு சென்று விட்டால்", என்றார், "அவளே எழும்பட்டும் அதுதான் நல்லது ",என்றவரை கௌதம் அழைத்துச் செல்லுமாறு கூறினான் மனு.
மனோவை அழைத்துக்கொண்டு மனு வெளியே செல்ல பார்க்க ஹாசினி ,”சித்தா “,என்றவாறு வந்து மனோவை தூக்கச் சொல்லியது .
அவன் உடனே அவளை தூக்கிக் கொண்டு அவளிடம், “அம்மு என்ன சித்தாவை தேடினாயா”, என்று கேட்டுக் கொள்வதை பார்த்த அனைவரும் வாயடைத்து நின்றனர். இதை எதையும் கண்டு கொள்ளாமல் அவர்கள் வெளியே செல்ல சீதா லதா கண்களில் தாரை தாரையாக கண்ணீர் அரும்பியது. அவர்களை மல்லிகா மற்றும் வசந்தா மடி தாங்கினர் .
வசந்தா தனது மதனிடம்,”கனி இனிமேல் நல்லா இருப்பா. குழந்தைகளும் அப்பா இல்லாதது தெரியாமல் வளரும் “,என்றார் அனுசரணையாக .
கௌதமின் அப்பா மட்டும் தன் மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு சென்றுவிட்டார். கௌதமின் அம்மா போகும்போது சீதாவிடம்," அக்கா பையன் நல்ல மாதிரி தெரிகிறார், கௌதமன் சொன்னான், நீங்க எதுவும் யோசிக்காதீங்க, கனி பிள்ளைகள் தான் முக்கியம் , அவரை நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன் காலம் கடத்த வேண்டாம் இன்றே அனுப்பி விடுங்கள்”, என்றார் ஆதரவாக.
எல்லாரும் அதையே சொல்ல. சீதா லதாவை நோக்கிச் சென்றார். அவர் விருப்பத்தை அறிய.
சீதா,” அண்ணி”, என்று அழைத்தார். லதா,”ம்ம”,என்றார். ,” எதையும் யோசிக்காதீங்க மனு நல்ல பையன், எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது”, என்றார்,”ம்ம”, என்ற ஒரு வார்த்தை மட்டுமே வந்தது ஏனென்றால் அவருக்கு தெரியும் அவன் நல்ல பையன் என்று ஆனால் அவர் மகள் அவன் மேல் படர வேண்டும் அல்லவா என்று யோசித்தது தாயின் மனது.
சீதாவும் மல்லிகாவும் அவரை சமாதானப்படுத்த முயன்றனர். மனோவிடம் விஷயத்தை கூறினான் மனு .முதலில் அதிர்ந்தவன் பின் இதுவே சரி என்று கூறிவிட்டு அவன் அம்மாவை அழைத்து வரச் சென்று விட்டான் .
முதலில் கோபப்பட்டவர் ,பின்பு அவரும் தன் பெரிய மகன் ஒரு விஷயம் செய்தால் சரி என்று நம்புபவர் ஆயிற்றே அதை ஏற்றுக்கொண்டு கனியை அழைத்து செல்ல வந்துவிட்டார்.
சரோஜா அம்மாவையும் மனோவையும் அனைவரும் வரவேற்று கூடத்தில் அமர வைத்தனர் .சரோஜா அம்மா அங்கே சுரேனின் படத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தார் ,”நீயா இப்படி நடந்தாய்”, என்பது போல் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு .
சீதாவிடம் திரும்பி,” தம்பி கொஞ்சம் வேகம் எதையும் நினைத்தவுடன் செய்துவிடும், இதையே எல்லாரிடமும் பேசி சம்மதம் பெற்று நடத்தியிருக்கலாம்”, என்றார் ஒருவித பரிதவிப்புடன்.
அதற்கு சுரேனின் அப்பாவோ,” நடந்தது நடந்து விட்டது நாங்கள் என்ன முறை செய்யவேண்டும் என்று சொன்னால் அதை செய்ய தயாராக இருக்கிறோம் “,என்றார் தன் சம்மதத்தை முன்நிறுத்தி, அவர் லதாவை பார்க்க அவர் மௌனமாக இருக்க இதை பார்த்துக் கொண்டிருந்த மல்லிகா தானே முன்வந்து ,”ஆமாம் அத்தை நீங்கள் சொல்லும் படி செய்து விடுகிறோம்”, என்றால் பதிலாக .
மனு இதை எதிர்ப்பது போல்,” இல்லை முறை எல்லாம் வேண்டாம் ,அவர்கள் 3 பேர் மட்டும் போதும். இங்கு இருந்தால் அது சரி வராது, அந்த ஒரு காரணத்துக்காக அழைத்து செல்கிறேன் ,மற்றபடி நானும் உங்கள் பையன் தான் ,நீங்கள் அங்கே எங்களோடு வந்து விடுங்கள் இந்த வீட்டை வாடகைக்கு விட்டு விடலாம்”, என்றான் மல்லிகாவிடம் ஆரம்பித்து சீதாவிடம் முடித்தான் .
அவர் கண்கள் நனைந்தது. சுரேனின் அப்பா மட்டும் சேருமி விட்டு,” இது உனது பெருந்தன்மையைக் காட்டுகிறது. ஆனால் நாங்கள் யார் அவளுடன் வந்தாலும் அவளுக்கு பழையதை ஞாபகப்படுத்துவது போல், நாங்கள் வரவில்லை. எங்களின் வயது முதிரும் போது, எங்களை நிச்சயம் நீ பார்ப்பாய் எனக்கு தெரியும். அந்த நம்பிக்கை எங்களுக்கு நிறையவே இருக்கிறது . மாலை ஐந்தரை மணிக்கு நல்ல நேரம் அழைத்துச் செல் அவளை பிள்ளைகளுடன் “,என்று முடித்து விட்டார்.
ஒருவழியாக அனைத்தையிம் பேசி சாப்பிட்டு அனைவரும் முடித்தபோது ,கனி எழுவதற்கு சரியாக இருந்தது ,முதலில் ஒன்றும் புரியாதது போல் விழித்தவள், தன் கழுத்தில் கனமாக புதிதாக தொங்கிய சங்கிலியை தொட்டுப் பார்த்தபோது அதிலிருந்து இதய வடிவ டாலரில் ஒரு பக்கம் மனுரஜீன் ஒருபக்கம் தங்கக் கனி என்ற பெயர் பொரித்திருந்தது நினைவுபடுத்தியது அதன் உரிமையாளரை, ஒரு நிமிடம் உடலில் ஒரு உதறல் கொண்டால் பின்பு,” அம்மா “,என்று அந்த வீடே அதிரும் வண்ணம் அலறினால்.
அவளுடைய அலறல் முதலில் அவளுடைய அறையை நோக்கி ஓட துடித்த மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு கல்லாக அமர்ந்திருந்தான் மனு, குழந்தைகள் இரண்டும் தன் தாய் கத்திய மிரட்சியில் அழுக அவர்களை கோபி மற்றும் மனோ ஆளுக்கு ஒருவரை தூக்கிக் கொண்டு வெளியே சென்றுவிட்டனர்.
மனுவும் இந்த நிலைமையில் தன்னை பார்த்தால் இன்னும் அதிர்வாள் என்று நினைத்து மறைந்து நின்று கொண்டான். சீதாவும் லதாவும் அவளை எவ்வளவோ சமாதானப்படுத்த, லதாவை நோக்கி அம்மா , "ஏன் எனக்கு இப்படி நான் என்ன செய்தேன்”, என்றால் பரிதவிப்பாக. லதா என்ன சொல்லித் தேற்றுவது என்று யோசிக்க,” அம்மாடி எல்லாம் நல்லதுக்குத்தான் “,என்று வாய் திறக்க சீதாவை எரிப்பது போல் நிறுத்தியது கண்பார்வை ,” அம்மா ப்ளீஸ், அம்மா என்னை அங்கே நம்ம வீட்டுக்கு அழைத்து சென்று விடுங்கள் " ,என்றாள் கதறலாக.
மல்லிகாவும் ,சீதா, லதா எவ்வளவோ சமாதானப்படுத்த படுக்கை யிலிருந்து எழுந்தவள்,” நீங்கள் யாரும் என்னை அழைத்து செல்ல வேண்டாம் நானே எனது பிள்ளைகளுடன் எங்கேயோ சென்று எப்படியோ வாழ்ந்து கொள்கிறோம்”, என்றவாறு அறையை விட்டு வெளியே வந்தவள்,” அம்மா மாமா சொல்லுறேன் கேள்”, என்றவாறு வந்த மாமனாரையும் கண்டு கொள்ளவில்லை.
அதற்குள் ஹாலுக்குள் வந்தவள் சரோஜாவை கண்டு திகைத்தாலும் ஒன்றும் கூறாது ஒரு சுவற்றைப் பிடித்துக் கொண்டே வெளிக் கதவை நோக்கி நடந்தாள்.
இதற்கு மேல் மறைந்து இருந்தால் வேளைக்கு ஆகாது என்று நினைத்தவன், சட்டென்று அவள் முன்னே வந்து நின்றான் ,வெளிக் கதவை மறைத்தவாறு.
அவன் இல்லை வருவதற்குள் வெளியேறி விட வேண்டும் என்ற முடிவுடன் நடந்தவள், இதை சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை.
அவள் அப்படியே நின்று விட்டாள், ஒரு நிமிடம் தான் மறுநிமிடமே கழுத்தில் இருந்த செயினை கைப்பற்றி அதை அவிழ்க்க முயல ,அந்தோ பரிதாபம் அவளுடைய இரு கைகளும் அவனின் ஒரு கையில் அடங்கிப் போயிற்று, அவள் எவ்வளவோ போராடியும் ஒரு இன்ச் கூட நகர்த்த முடியவில்லை.
அனைவரும் இருவரையும் வேடிக்கை பார்க்க சற்றே குரலை தாழ்த்தி ஆனால் திடமான குரலில் அழுத்தம் கொடுத்து , ”இப்போது நீங்கள் பிள்ளைகளுடன் நம்ம வீட்டுக்கு கிளம்பி வர வேண்டும் ,ஏதாவது அசட்டுத்தனமாக செய்து யாரையும் கஷ்டப்படுத்த கூடாது, அதுமட்டுமல்லாமல் இந்த மாதிரி வேலை எல்லாம் இனிமே கூடாது ,என்னைப் பற்றி தெரியும் என்று நம்புகிறேன் “,என்றான் உறுதியாக .அந்தக் குரல், அதே குரல் சொன்னதை செய்யும் தெரியும் அவளுக்கு.
அவனை நிமிர்ந்து ஒரு அடிபட்ட பார்வை பார்த்தாள்.
தொடரும்
Last edited:
Prabhasakthivel
Member
Superb
Manjukailash
Member
சூப்பர் ❤❤❤❤❤
Manjukailash
Member
Matharasi
Moderator
Ok da trying to rectifyசகி எழுத்துபிழை பார்த்து பதிவு செய்யுங்கள்.கதை மிகவும் அருமை.
Manjukailash
Member
மனு ஆரம்பிச்சுட்டான் ஆட்டத்தை ❤❤❤