கானலோவியம் - கதைதிரி

[காதலே 46]

ஓவியம் - 1

ஆவோ பாய் தோஸ்த்-அஆயேகா ஆயேகாஜாலி மேல மஜா ஆயேகா
பேட் வைஃப்பு ஜல்டிஜாயேகா ஜாயேகாபீஸ்தான் ப்ரோடென்ஷன் ஜாயேகா
ப்ரியா வுடு காலெஜ்-அபங்க் அடிச்சாலும்டீனுக்குதான் பாடம் எடுத்தாநீதான் பா டான்னு
சில்லா வுடுஜலுக்கு ஜலுக்கு ஜலுக்குஅரியர் அதிகம் உனக்குபட் லைப்ல ஜெயிச்சாநீதான் பா டான்னு​

காத்தொலிப்பானில் பாடல் கசிந்தாலும் அதை வாய் விட்டுப் பாடிக் கொண்டிருந்தாள் தர்ஷனா. இன்னும் வகுப்புகள் தொடங்கவில்லை. காலையில் வெள்ளென கல்லூரிக்கு வந்து சேரும் இவர்களின் நட்புக் கூட்டத்தின் ஆர்வம் எல்லாம் கேண்டீனில் வெண்மதி அக்காவின் வெண்பொங்கலுக்காக தான். பொங்கலுக்கு ஈடாக நெய் விட்டு குழைத்து அல்(ல)வா ருசியோடு இருக்கும் பொங்கல்.
அதற்கு ஜோடியாக இரு உளுந்த வடை 'ம்ம்ம்... இது போதும் எனக்கு இது போதுமே வேர் என்ன வேணும் நீ போதுமே' என்ற பாடலை, பொங்கலுக்கும் அதன் சுவைக்கும் அதை செய்த வெண்மதி அக்காவுக்கும் அவளது மனமும் வயிறும் டெடிக்கேட் செய்தன.
பாடங்கள் ஈர்க்காத கவனத்தை, தன் சுவையின் மூலம் ஈர்த்து மனதையும் மூளையையும் ஒன்றிணைத்து தியானதிற்கே' டஃப் ' கொடுத்தது அவரது பொங்கல். கையில் ஒட்டிக் கொண்டிருந்ததை நாவால் நக்கி ருசிக்க, அவள் முன் நவீன காளியாக நின்றாள் அபிநயா.
"ஹாய் தோஸ்தே ! இன்னைக்கு ஏன் நீ லேட்டே ? ரைமீங்கில் கேட்டாள் டைமிங்கை அறியாமல். அபி இன்னும் தர்ஷனாவை தான் முறைத்து கொண்டு இருந்தாள். "காலையிலே என்ன ஒரு லாவா பார்வை. ப்பப்பா !" என மக்கள் செல்வத்தைப் போல செய்து காட்டியவள் "பொங்கல்ல கையில் வாங்கிட்டு என்னை கோபமா பாரு பேபி !. ஏன்னா பசியா இருந்தால் நீ நீயா இருக்க மாட்ட !"என்றவள் அடுத்தடுத்த
கமெண்ட்ரிக் கொடுத்தாலும் கவனம் பொங்கலில் இருந்தது.
அபி இன்னும் தன் பார்வையை மாற்றாமல் அவளை சங்காரம் செய்ய நிற்க, தர்ஷனாவுகோ 'எவனுக்கோ வந்த விருந்தாக' இருந்தது.
"வா பாப்பா வந்து சாப்பிடு !"நெய்மணக்க மணக்க கையில் பொங்கலை வைத்திருப்பதைக் கண்டு கோபம் காற்றோடு காற்றானது.பொங்கலின் மணமதை
நுகர்ந்தவள், அவளது வயற்றில் இரைக் கிடைக்காது பல நாள் பசியில் இருந்த சிங்கத்தின் கண்ணில் சிக்கிய மானாய் வெறிக் கொண்டு ஓடுவது போல் இருந்தது. " கொடுங்க அக்கா முதல்ல அத, சாப்பிட்டு தெம்பா அவ கூட சண்டை போடுறேன்" என்று தட்டை வாங்கி கைகள் பரபரக்க பொங்கலை உண்டாள். இருவரும் பசி அடங்க உண்டு விட்டு எழுந்தனர். வெண்மதி அக்காக்கு பறக்கும் முத்தத்தைப் பறக்க விட்டு தன் பையை எடுத்துக் கொண்டு தர்ஷனா வகுப்பிற்கு கிளம்ப, அவளுடன் இணைந்து அமைதியாக வந்தாள் அபி.
"தோஸ்தே ! உன் அமைதி என்னை ரொம்ப கில் பண்ணுதுப்பா ! சொல்லு என்னாச்சி எதுக்கு என் மேல் கோபம்?"அவளை அருகே இழுத்து கையை அவள் தோள் மீது படர விட்டு கேட்டாள். அவள் கையை தட்டிவிட்டவள், "செம்ம கோபத்துல வந்த என்னை பொங்கல் கொடுத்து ஆஃப் பண்ணிட்ட ! இப்போ திட்ட இருந்த கெட்ட வார்த்தையும் மறந்து போச்சி போடி !" என்றாள் நொடித்துக் கொண்டு.
"ஒ.. பேட் வோர்ட்ஸ் போட்டு திட்றளவுக்கு மீ என்னடி பெரிய சாதணை பண்ணினேன்?" அவள் விட்டத்தைப்
பார்த்து யோசித்தவளின் தலையில் தட்டி, "சாத்தான் வேலைய பார்த்துட்டு சாதணையாம்ல ! கொய்யால எதுக்கு என் லவ் பிரேக் அப் பண்ண வச்ச?"கேட்டு மீண்டும் காளியானாள். " ஏதே நானா?நானா அந்த நல்ல காரியத்தை பண்ணினேன்?" முகம் முழுதும் பிரகாசிக்க கேட்டவளை முள்ள விட்டு சாத்தினாலும் தேவல என்றிருந்தது அவளுக்கு.
"எதுக்கு என் லவ்வர் போன் பண்ணப்ப, அவனை அசிங்கமா திட்டி பேசின? அத எங்கிட்ட நீ சொல்லவும் இல்ல. நேத்து ஃபுல்லா சண்டைப் போட்டு காலையில பிரேகப்னு சொல்லிட்டான் " ஆதங்கமாக சொன்னாள். அவள் முன் பத்மினியை போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு உள்ளே'ஏ சாமே வாயா சாமே !" ராஸ்மிக்காவை போல ஆடிக் கொண்டிருந்தாள்.

"ஏய் ஏய் !! உன்னை பத்தி நல்லாவே
தெரியும் உள்ள நீ 'ஊ சொல்றீயா மாமாக்கு தான டான்ஸ் ஆடுன !" தோழியை அக்குவேறாக ஆணி வேறாக தெரிந்து வைத்தவள் அல்லவா அவள். உள்ளுக்குள் அவளது மகிழ்ச்சி தான் முகத்தில் அப்பட்டமாக தெரிந்தை கண்டு கொண்டு தான் கேட்டாள் .
"ஈஈ.. இல்ல டி சாமி பாட்டுக்கு ஆடுனேன்"என்றாள் வெட்கம் இல்லாமல் பல்லிளத்த படி ." எதுக்கு டி என் ஆள் கிட்ட நீ அசிங்கமா பேசின?"
"அவனும் அசிங்கமா பேசினான். சோ நானும் என் தன்மானத்தை விட்டு கொடுக்காம பேசிட்டேன் " என்றாள் முனைப்புடன்.
"என்னடி அசிங்கமா பேசினான் அவன்?" பல்லைக் கடித்தப்படி கேட்டாள். "இங்கிலீஷ்ல பேசினான் டி அவன் . அதுவும் அசிங்கமா ஐ லவ் யூனு சொன்னான். அதான் நானும் அசிங்கமா பேசிட்டேன்" என்றாள் உள்ளே சென்ற குரலில்.
"அவன் ஒரு ஆங்ளோ இந்தியன். இங்கலீஷ்ல தான் பேசுவான். என் போன நீ அட்டன் பண்ணது அவனுக்கு எப்படி தெரியும் ? நான் நினைச்சி உனக்கு ஐ லவ் யூ சொல்லிட்டான். உடனே கண்டமேனிக்கு அவன திட்டுவீயா? போயிட்டான் பிரேகப்னு சொல்லிட்டு போயிட்டான். இப்போ சந்தோஷமா உனக்கு !" என்றாள்.
"பகுத் ஹாப்பி !" என்றவள் அவள் முறைப்பைக் கண்டு அசடு வழிய சிரித்தவள் " விடுறீ ஏதோ தெரியாம திட்டிட்டேன் அதுக்கு உன்னை பிரேகப் பண்ணுவானா? இதெல்லாம் லவ்வே இல்ல பேபி ! சொல்வாங்களே எத்தனை பிரச்சினை வந்தாலும் கடைசிவரைக்கும் கூட இருக்கனும், அவன் பாதிலே போயிட்டான் பாரு. ஆனா, நான் கடைசி வரைக்கும் உன் கூடவே இருப்பேன் பேபி" என்று அவளை அணைத்துக் கொள்ள, அபியின் கோபம் எல்லாம் பறந்து போனது.
"சாத்தானுக்கு வாக்கப்பட்டா கடைசிவரைக்கும் சங்க நெறிச்சிட்டு தான் இருக்குமா? வந்து தொல !" என்றாள்.
"ஈஈஈ... நான் வேணா அவன் கிட்ட மன்னிப்பு கேக்கட்டுமா?" என்றாள் நல்லவளை போல். அவள் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தவள், "பண்றதையும் பண்ணிட்டு பம்முறீயா நாயே ! வாய மூடிட்டு வா" என்று அவளை இழுத்து கொண்டு வகுப்பிற்குள் வந்தாள்.
அரசு நுண்கலை கல்லூரியில்
பி .ஏ.ஓவியம் மற்றும் வரைதல் பாடப்பிரிவில் மூன்றாமாண்டு பயில்கின்றனர் தர்ஷனாவும் அபிநயாவும்.
தன் வகுப்பிற்குள் நுழைய அங்கே மாணவர்கள் அரட்டை அடித்து கொண்டிருந்தனர். வகுப்புகள் தொடங்க இன்னும் சொற்ப நேரமே இருந்தது.
அபிநயாவும் தர்ஷனாவும் தன் நண்பர்களுடன் ஐக்கியமானர்கள். காலையில் நடந்த நிகழ்வுகளை தர்ஷனா உற்சாகமாகப் பகிர்ந்தாள். அபிநயாவின் முறைப்பையும் அசட்டை செய்தப்படி.'காதலர்களை பிரிக்கறதில அப்படி என்ன ஆனந்தம் அந்த கரடிக்கு!' அவளை நோக்கியவளின் அலைபேசி அலற, எடுத்துக் கொண்டு வெளியே சென்றாள். அவள் சென்ற பின், அஜய் தர்ஷனாவிடம், "அப்படி என்ன ஆனந்தம் உனக்கு அவ லவ்வ பிரிக்கறத்துல?"
" ஆனந்தம் தான். இப்போ இருக்கற லவ் ஃபேக், குரங்குக்கு மரம் கிடைச்சது மாதிரி தான் இவனுங்களுக்கு காதல். பிடிக்கல, தேவை முடிஞ்சிபோச்சினு மரத்துக்கு மரத்துக்கு தாவற குரங்காட்டாம், இவ எனக்கு பிடிக்கல்ல, இவன் எனக்கு சலிச்சிப் போயிட்டான். இவ கிட்ட என் தேவை முடிஞ்சி போச்சினு இன்னொருத்தன இன்னொருத்திய தேடி போறாங்க அது காதலா? மனசுல ஒருத்தர் மேல ஆழமான அன்ப வச்சிட்டு அவங்கள பிரியற சூழ்நிலையிலும் அவங்களை மறக்க முடியாம தவிக்கறது அவங்க காதலே போதும் இருக்கறது தான் உண்மையான காதல். இப்போ இருக்கற டைம் பாசிங் காதல். எனக்கு அது மேல நம்பிக்கை இல்ல !" என்றாள்.

"நீ சொல்றதும் உண்மை தான் தர்ஷு. இப்போ இருக்கற காதல்ல உண்மை கொஞ்சம் கூட இல்ல. எக்ஸ்டரா ரெண்டு மூணு காதலன் காதலிய வைச்சிக்கிறாங்க ! ஒன்னும் போனா இன்னொன்னு ஜாலியா இருக்காணுங்க... இப்படி வாழ்றதுக்கு நான் சிங்கிளா இருந்துடுறேன்"என்று கும்பிடு போட்டான்.
"அதே தான்டா, நம்ம கேங்க்ல எவனும் எவளும் கமிட் ஆகக்கூடாது. எவன் , எவள் கமிட்டானாலும் இந்த சிங்கிள் சங்கம் அவங்க மேல் பாயும்" என்று வெறியாகச் சொன்னாள்.
"ஆமாண்டி பாயும் ! எண்ணத்த பாரு
ரெண்டுதுக்கும்... சிங்கிள் சிங்கிள் சீறிட்டு இருக்கறவங்க தான் குப்புற விழுந்து மிங்கள் ஆகறானுங்க. அப்படி மட்டும் மிங்கிள்னு வாங்க டி, இந்த எக்ஸ் மிங்கிலும் டூடே சிங்களுமான என் சாபம் உங்களை சும்மா விடாது" என்று மிரட்ட "இப்போ தாண்டி சங்க உறுப்பினர் மாதிரி பேசுற நீ !" அவள் தோளை அணைக்க , "
சீ உங்க கூட இருந்தா, வேற என்னத்த கிழிக்க முடியும்"என சலித்துக் கொண்டாள்.
"ஆமா, போன்ல யாரு டி?" தர்ஷனா கேட்க, " அந்த ஆங்ளோ தான்" என்றாள்.
"என்னடி சமாதானம் பேசினானா?"
"ம்ம்... ஒரு கண்டிஷனோட" என்று பீடிகை போட்டாள் அபி. "என்ன கண்டிஷன்?" அஜய் ஆவலில் கேட்டான். "ம்ம்... உங்க பிரண்ட்ஸிப் எல்லாம் கட் பண்ணனுமா?அப்ப தான் என்னை காதலிப்பாராம்"என்றாள் ஆயாசமாக.
"நீ என்ன சொன்ன?" என இருவரும் ஒரு சேர கேட்க, "யோசித்து சொல்றேன் சொல்லிருக்கேன்.ஆனாலும் அந்த டீலிங் எனக்கு பிடிச்சிருக்கு"என்று சொன்னது தான் தாமதம் அவள் மேல் சிவப்பு வண்ணப்பூச்சு கொட்டிருந்தது.
"என்னடி சொன்ன? எங்களை விட அந்த வெண்ண உனக்கு முக்கியம் போயிட்டானா?" என காளியாக நின்றாள்." அட முந்திரி கொட்டையே ! முழுசா கேட்காம ஏன் டி இப்படி பண்ண?" என்று தன் மேல் வடிந்த பூச்சை துடைத்தாள்." இதுக்கு மேல என்னடி கேட்கணும்? அதான் உன் காதலுக்கு நம்ம நட்ப காவு கொடுத்துட்டு வந்திருக்கியே ! பளடி ராஸ்கல் " என்றாள் பல்லைக் கடித்தபடி.
"அடச்சீ நிறுத்து. அந்த வெண்ண உன் பிரண்ட்ஸிப் கட் பண்ணிட்டு வா லவ்வுவோம் சொல்வான் நானும் ஆட்டுக்குட்டி மாதிரி போவேன் நினைச்சியா? நட்புனா என்ன தெரியுமா உனக்கு? இந்த அபி னா என்ன தெரியுமா உனக்கு. இப்படி என் நட்ப சந்தேகப்பட்டியே ?" ஆவேசமாக கேட்டாள்.
"ஈஈ... ஸாரி டி அந்த வெண்ண போட்ட டீலுக்கு ஒத்துக்கிட்டியோனு கோவத்துல..."அவளிழுக்க, அப்பறம் என்ன தர்ஷனாவின் மேல் நீல் வண்ண பூச்சை கொட்ட, மாறி மாறி ஊத்திக் கொண்டு ஹோலி பண்டிக்கைப் போல கொண்டாடி வகுப்பறையை வண்ணமையமாக்கினார் இருவரும். அவர்களது கோட்டித்தனத்தை கண்டு மற்றவர்கள் தலையில் அடித்துக் கொண்டனர்.
சரியாக உள்ளே வந்த ஹெச் ஓ.டி "ஸ்டாப் இட் !" என உரக்க குரலில் கத்த இருவரும் சிலைப்போல நின்றனர்.
"வாட் தி ஹெல் ஆர் யூ டூயிங்? இஸ் திஸ் கிளாஸ் ரூம் ஆர் நாட்? ஹு தி ஹெல்?"எனக் கேட்கவும். அனைவரும் தர்ஷனாவையும் அபியையும் பார்த்து வைத்து மாட்டிவிட, " தர்ஷனா ! அபிநயா !" காது கிழிய கத்தினார்.
'சனியனுங்க காட்டி கொடுத்திருச்சிங்க !இந்த ஹிப்போ ஹெச் வேற காது கிழிய கத்தறான்'என எண்ணியபடி முன்னே வந்து நின்றனர். "யூ டூ... சின்ன பசங்களா நீங்க, இப்படி விளையாட? நான்சன்ஸ் !நீங்க பண்ண காரியத்துக்கு உங்களை டூ டேஸ் சஸ்பெண்ட் பண்றேன் " என்றதும் உள்ளுக்குள் மகிழ்ந்தாலும் வெளியே முகத்தை சோகத்தின் வடிவாய் வைத்திருந்தனர்.
"எதுக்கு ஸார் இந்த சின்ன விஷயத்துக்கு எல்லாம் சஸ்பென்ட் குடுக்கறீங்க? இந்த மாதிரி சின்ன சின்ன சேட்டைகள் தான் கல்லூரி நாட்கள்ல அழகாக்கும் ஸார். பனிஸ்மெண்ட் கொடுத்து சேட்டைகள் செய்யாத படி செஞ்சிடாதீங்க ! ப்ளீஸ் லீவ் தெம் " என அவர்களுக்காக புதிதாக வந்தவன் பேச, இருவரும் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தனர்.
வசீக்கர சிரிப்போடு இருவரையும் பார்த்தவாறு நின்றிருந்தான் அவன்.
"இல்ல வருமன் ஸார். ஸ்டுடெண்ட்ஸ் கிளாஸ் ரூம்ம இப்படியா வச்சிருக்கிறது. குழந்தைங்களா இதுங்க?" என பல்லை கடிக்க, " ஸார், கிளாஸ் பெர்ஃபெக்ட் இருக்க, இது இன்ஜினியரிங்கோ இல்ல சைன்ஸ் குரூப் இல்ல. ஆர்ட்ஸ் காலேஜ் ஸார். கலை கல்லூரி ஒரு கலை இல்லேன்னா எப்படி? எனக்கு இந்த வண்ண மையமான வரவேற்பு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு ஸார்" என்று வகுப்பைகளை ஒருதரம் பார்த்தவனின் பேச்சு, மாணவர்களின் மனதில் ஓரிடம் பிடித்து விட்டான் வருமன்.
"எதையும் பாசிட்டிவ்வா எடுத்துக்கிறீங்க, குட் மிஸ்டர் வருமன்" என்று தோளில் தட்டிக்கொடுத்து விட்டு, மாணவர்களிடம் திரும்பி, "இவர் தான் மிஸ்டர் வருமன். உங்களுக்கு வந்த நியூ ட்ராயிங் டீச்சர். அண்ட் கையிட்" என்றார். அனைவரும் அவனை வணங்கி வரவேற்றனர்.
" ஓகே ஆல் தி பெஸ்ட்"என்றவர் அபி , தர்ஷனா புறம் திரும்பி "ஆஃபடர் தி கிளாஸ் கம் டூ ஸ்டாப் ரூம்" பல்லைக்கடித்தபடி கூறினார்.
" ஓகே ஸார் " என்றனர். அவர் சென்ற பின்னும் அவர்கள் இருவரும் சிலைப் போல நிக்க, " எவ்வளவு நேரம் இப்படி நிற்கறதா உத்தேசம்? கிளாஸ்க்கு டைம் ஆச்சி. போய் வாஸ் பண்ணிட்டு வாங்க " என்றான்.
"ஓகே ஸார் .தேங்க யூ ஸார்"என்று வெளியே சென்றனர். அதன் பின் நேரங்கள்
விரைய, கல்லூரி முடிந்தது அபியையும் தர்ஷுவையும் வகுப்பறையை சுத்தம் செய்யச் சொல்லி ஹிப்போ ஹெச் கட்டளையிட்டார். இருவரும் சுத்தம் செய்வதைக் கண்டு சிரித்துக் கொண்டே கல்லூரியை விட்டு கிளம்பினான் வருமன்.
சோர்வுடன் இல்லம் நுழைந்தவன், நீள்விருக்கையில் அமர்ந்து தலையை சாய்க்க, அவன் கழுத்தில் மென்மையான இரு கரங்கள் மாலையாகின. நெற்றியில் இதழ்களின் முத்த ஊர்வலம் நடந்தேற, கண்களைமூடி சுகித்துவிட்டு, அவள் கைகளைப் பற்றி முன்னிழுத்து மடியில் போட்டு கொண்டவன்
அவளது காந்தி முகத்தைக் கண்டு மெல்ல தன் சோர்வுகளை அகற்றி விட்டு, அவள் இதழ் நோக்கிக் குனிந்தான். அவனது நெற்றியை தன் ஒற்றை விரலால் தள்ளி விட்டவள், " வரு ! போய் ரெஃபெரஸ் ஆயிட்டு வா !" என்றாள்.
"சீனியர்... கையில சுடச்சுட தேநீர் இருக்கும் போது , எவனாவது போய் பல்லை விளக்குவானா?!" எனக் கேட்டு கண்ணடித்தவன், கேள்வியை அவள் புரிந்துக் கொள்ளும் முன், அவள் இதழை ருசித்து தே(ன்) நீரை பருக ஆரம்பித்து விட்டான். அவன் இதழ் பட்டதும் தன்னுடலை பாம்பாய் சுறுக்கி அவனுக்குள் அடங்கிப் போனாள் அணங்கவள்.
இதழ்களும் விரல்களும் அதன் வேலைகளை கட்சிதமாய் செவ்வனேன்று செய்ய,
நெளிந்து, குழைந்து அவனோடு இசைந்தாள் ஓவியனின் ஓவியமவள்.
முத்தத்தின் நேரம் நீடிக்க, போதும் என்பது போல, "ம்மா ....!" என்று வந்த தன் மகனின் அழைப்பில் இதழையும் தன்னையும் அவனிடமிருந்து பிரித்து, தனது புடவையைச் சரி செய்தபடி எழுந்து நின்றாள்.
"டீ, காஃபிய விட பெஸ்ட் எனர்ஜி ட்ரிங்க் சீனியர் உங்க கிஸ்" என்று கூறி கண்ணடித்தவன், தூக்க கலக்கத்தில் கண்ணைக் கசக்கிக் கொண்டு வந்த மகனை அள்ளி அணைத்து முத்தம் கொடுத்தான் வருமன். அவனைச் செல்லமாக முறைத்தாள் அனீஷா.
தந்தையும் மகனும் பேசி விளையாடுவதைப் பார்த்து ரசித்தபடி இரவு உணவை தாயார் செய்தாள். பின் மூவரும் உணவுண்டு, மகனோடு மெத்தையில் பல கதைகள் பேசி, அவனை உறங்க வைத்த நொடி, கணவனின் விழிகளிலிருந்து அழைப்பு வர, வயிற்றுப் பசிக்கு உணவை அளித்தவளின் அடுத்த கடமையாக, தன்னை உணவாக, தன் பாதியானவனின் உடல்பசிக்கு தந்து அவனோடு இணைந்தாள்.
மனநிறைவோடு பசியடங்க, நெற்றியில் இதழ் வைத்து உறக்கத்தை அவளுடன் தழுவினான் வருமன். நடுசாமத்தில் "அனீனீ..."என்ற அலறலோடு விழித்திறந்தவன் எழுந்தமர்ந்தான்.
அவனது வெற்றுடல் வியர்வையால் நனைந்திருந்தது. மார்பின் வழியே சீரற்ற இதய துடிப்பைக் கேட்டான். படபடவென அடித்துக் கொண்டது போல இருந்தது அவனுக்கு. முகத்தில் வழிந்த வியர்வை துடைத்துவன் கண்ணை மூடிக் கொண்டு அமர்ந்து விட்டான்.
அவன் கழுத்தில் முகம் புதைத்து அவன் முதுகை அழுத்தி, அவளது இரு கைகளை, ஆக்டோப்ஸ் போல அணைத்து அவனை ஆக்கிரமித்தவள். அவனது காதில்" வரு ! உன் அனீ , உன் கூட தான்டா இருக்கா ! திரும்பி பாரு என்னை" என்றாள். காதோரம் கேட்ட குரலை உள்வாங்கிக் கொண்டவன், திரும்பி பாராமல் சீராக மூச்சை விட்டான். இதயம் இப்போது சீராக துடித்தது. ஆனால் மூடிய விழிகளில் மட்டும் கண்ணீர் கரையைத் தாண்டி அருவியாக கன்னமிரண்டையும் நனைத்து கொண்டிருந்தன காரணமின்றியோ காரணத்துடனோ அதை அவன் மட்டுமே அறிவான்.

 

[காதலே 46]

ஓவியம் 2​

ககனத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கைப்பற்றி கொண்டிருக்கும் ஆதித்தனின் அதிகார ஆட்சி... அத்தெருக்கள் முழுதும் கந்தசஷ்டி கவசமும் சுப்ரபாதமுமென போட்டி போட்டுக் கொண்டு ஒவ்வொரு வீட்டிலும் பாடியது. அப்பாடல்களுக்கு இணையாக ஒரு வீட்டில் மட்டும் இளையராஜாவின் இசை கானங்கள் ஒலித்தன. பால்காரனும் பேப்பர்காரனும் அவர்கள் வீட்டை கடந்து செல்லும் போதெல்லாம் ஒரு மாதிரி பார்த்து விட்டுச் சென்றனர்.இது வழக்கம் தான் அவர்களுக்கு.

அவை எல்லாம் பொருட்டாகவே மதிக்காமல் வீட்டினுள் இசைக்கும் பாடல்களை எல்லாம் முணங்கிய படி கோலம் போட்டார் பத்மா. ஒயிப் ஆப் சூர்ய நாராயணன்.

நீங்காத ரீங்காரம்

நான் தானே

நெஞ்சோடுநெஞ்சாக நின்றேனேராகங்கள் தாளங்களோடுராஜ உன் பேர் சொல்லும் பாருசிந்தாமல் நின்றாடும் செந்தேனேசங்கீதம் உண்டாகும்நீ பேசும் பேச்சில் தான்

வலையோசை கல கல கலவெனகவிதைகள் படிக்குதுகுளு குளு தென்றல்காற்றும் வீசுதுசில நேரம் சிலு சிலு சிலு எனசிறு விரல் பட பட துடிக்குதுஎங்கும் தேகம் கூசுது..

காலை வேளைகேற்ப தற்போது ஒலிக்கும் பாடல் வரிகளின் இதத்தை உணர்ந்த படி பாடிக் கொண்டே கோலம் போட்டு முடித்துவிட்டு உள்ளே செல்ல எழுந்தவர் தன்னைத் திருட்டு தனமாக சைட் அடிக்கும் தன் கணவன் சூர்ய நாராயணனை தான் பார்த்தார்.

அதிகாலையில் புதிதாய் பூத்தப் புஷ்பமாக இருக்கும் மனைவியை வாசலில் பேப்பர் படிப்பது போல அமர்ந்த வாக்கில் சைட் அடித்து கொண்டிருந்தார். கல்யாணமான தேதியிலிருந்து இவ்வாறு தான் பத்மாவைப் காலையில் ஒரு தரம் சைட் அடிப்பார்.
தகப்பனாருக்கு பயந்து வாசலில் அமர்ந்து பேப்பர் படிப்பது போல, ஓர விழிகளால் தன் மனைவியை சைட் அடிப்பார். இன்றோ அதுவே பழகிவிட, பழக்க தோஷத்தில் சைட் அடிக்கிறார்.கோலம் போட்டு விட்டு உள்ளே வந்த பத்மா, அவரை நமட்டுச் சிரிப்புடன் எதிர்கொண்டார்.

"வா பத்மா, கோலம் போட்டு முடிச்சிட்டியா?" வாசலிலுள்ள கோலத்தை ஒருதரம் பார்த்து விட்டு, மீண்டும் அவரை பார்த்து"அழகா இருக்கு டி !" அப்போது தான் பார்ப்பது போல பார்த்துவிட்டு சொன்னவர், மேலும் அவரிடம், " காபி குடு டி கண்ணம்மா !" என்றார் காதலோடு குழைந்தபடி.

"ஏங்க !! எதுங்க இந்த திருட்டுத்தனம்? மாமா , அத்தை இருக்கறப்ப, அவங்களுக்கு பயந்து பயந்து பேப்பர் படிக்கற மாதிரி பார்த்தீங்க. இப்போதான் அவங்க ரெண்டு பேரும் இல்லையே ஏன் இப்பயும் அப்படியே பார்க்கறீங்க? என்னை ரைட் ராயலா தான் பார்த்தால் என்னவாம்? " என செல்லமாக கோபம் கொள்ளும் வனிதையை கண்களுக்குள் ஆசைத் தீர நிரப்பியவர், கோலப் பொடி ஒட்டியிருந்த விரல்களைப் பிடித்துக் கொண்டு " பழகிடுத்து டி கண்ணம்மா, நம்ம ரூம்குள்ள தான் உன்னை ரைட் ராயல பார்க்கறேனே ! வெளியே இந்த திருட்டு தனமா பார்வைகள் தான் காதல்ல அழகு டி கண்ணம்மா !" என்று கண்ணடித்து விட்டுக் கூறினார்.

"வீட்டுக்கு மருமகபுள்ள வரப் போறார் இன்னும் உங்க பேச்ச பாருங்க !" மீண்டும் செல்லமாக கடிந்துக் கொண்டார். "பேரப்புள்ளயே வந்தாலும், அவனை மடியில் உட்கார வச்சி, அவனை கொஞ்சற சாக்கில உன்னை சைட் அடிப்பேன் டி பத்மா !" என மீசையை நீவி விட்டார்.

" சரிதான்" என்று அழகாய் வெட்கப் பட்டார் பத்மா.அதை மீண்டும் கண்களில் பல பொக்கிஷங்களோடு பொக்கிஷமாய் சேகரித்துக் கொண்டார்.

"அம்மா... அப்பா..." என இரு ரா(ர)கத்தில் வந்த குரல்களும் இருவரின் காதல் தவத்தைக் கலைத்தன. "மக்கூம்... என்னடா நூறு வார்த்தைகள் உன்கிட்ட பேசிட்டேன். இன்னுமா மூக்கு வேர்க்கல நினைச்சேன். வேர்த்திடுத்துச்சி உன் பொண்ணுங்களுக்கு" என்று குறைப்பட்டுக் கொண்டார்.

"ஆமா, என் பொண்ணுங்க... அப்போ உங்களுக்கு?" எனக் கேட்க, " செல்ல பிசாசுங்க !" என்றார்." எங்க நம்ம பொண்ணுங்கள போய் !"அவரை தோளில் அடித்தார்."உண்மை டி, இன்னைக்கு எத பிடிச்சி சண்டைப் போட போதுங்களோ !" என்று புலம்பிய வண்ணம் அவருடன் உள்ளே நுழைத்தார்.

"அம்மா ! உங்க கடலை முடிஞ்சதா? எத்தனை முறை தான் கூப்பிடுறது ? இன்னைக்கு என் வருங்கால மாமனார் மாமியாருக்கு வெட்டிங் டே. நான் காலையிலே அங்க போனும் சொன்னேனா இல்லயா? என் சேரிய ஐயன் பண்ணி வச்சிங்களா?" ஒரு பக்கம் நின்று வர்ஷினி கத்திக் கொண்டிருக்க, மறுபக்கம் நின்ற தர்ஷனாவோ காதில் கை வைத்திருந்தாள்.

" மிஸ்டர் நாராயணனா, காலையில் எல்லார் வீட்டுலையும் கந்தசஸ்டி பாடுது, ஆனா, இங்க மட்டும் காதல் பாடல்கள் ஒலிக்குது. இந்த வயசுல காதல் பாடல்கள் கேட்குதா நாராயணா உனக்கு? அதுவும் காலையிலே பக்கத்து வீட்டுக்காரன் நம்மல என்ன நினைப்பான் நாராயணா?" என்ற மகளை சிரித்துக் கொண்டே பார்த்தவர்.

"அவன் என்ன நினைச்சா நமக்கு என்ன மா? இது நம்ம வீடு ! நம்ம இஸ்டபடி தான் வாழணும். அடுத்தவன் வீட்ல வாழல. அப்றம் காதலும் சரி, காதல் பாடல்களும் சரி எந்தக் காலத்திலும் கேட்கலாம் செல்லம்மா, காதலுக்கு வயசும் இல்ல டா !" என்று மகளுக்கு காதல் பாடம் புகட்டினார். அவளோ காதைப் போத்திக் கொண்டு" ஐயோ !!! நாராயணா அந்த வார்த்தைய கேட்க நாராசமா இருக்கே !" என்று கத்தினாள்.

"அப்பா ! இவ உங்க பொண்ணு தானா? அம்மா உன் வயத்துல பொறந்தவ தானா? இல்ல எனக்காக குப்ப தொட்டில் இருந்து தூக்கிட்டு வந்துட்டீங்களா? காதல்ன்ற வார்த்தையே நாராசமா இருக்குங்கறா ! நம்ம குடும்பத்துக்கே ஆட் ஒன் அவுட்டா இருக்காப்பா" என்றதும் பத்மாவும் சூர்யாவும் சிரிக்க, தர்ஷனாவோ இடையில் கைவைத்து அவளை சன்னமாக முறைத்தாள்.

"நம்ம அப்பா அம்மாவா பார்த்துமா டி உனக்கு காதல் மேல் நம்பிக்கை வரல?" என்று காதலுக்கும் காதல் திருமணத்திற்கு உதாரணமாக இருக்கும் தம்பதியரைக் காட்டி கூற, அவளுக்கோ அது உரைக்கவில்லை.



"எனக்கு இந்தக் காலத்து காதல் மேல நம்பிக்கை இல்ல"

"ஏன் இல்ல? என் நானும் சந்தோஷும் இல்லையா? ஃபைவ் இயர்ஸ் லவ் பண்றோம். இதோ கல்யாணமும் பண்ணிக்கப் போறோம். எங்கக் காதலை பார்த்துமா உனக்கு காதல் மேல நம்பிக்கை வரல?"

"வரல , ஃபைவ் இயர்ஸ் உன்னை லவ் பண்ணிட்டோமேனு உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க போறான். அவனுக்கு நோ அதர் ஆப்சன் மை சிஸ்டர். இதுவே வேற பொண்ண கட்டிக்க ஆப்சன் குடுத்து பாரு ! முதல் ஆளா உன்னை விட்டுட்டு ஓடி போயிடுவான். அவன் மட்டும் இல்ல இங்க காதலிக்கற பலர் பேர் ஆப்சன் இல்லாமலே காதலன் காதலியை வச்சிட்டு வேற ஒன்னு கூட சுத்தறாங்க..இப்போ இருக்க லவ் ஃபேக்" என்றாள்.

"தர்ஷனா !" என வர்ஷினி பல்லைக் கடித்தாள்." வீட்டுக்கு வர போற மாப்பிள்ளை பத்தி என்ன பேசிட்டு இருக்க?" பத்மா அவளை கடிந்து கொண்டார். " நான் உண்மைய தான் சொன்னேன்" என்று அசட்டையாகத் தோளை குலுக்கிவிட்டு உள்ளே சென்றாள்.

"என்னங்க இவ நம்ம பொண்ணு தானா? காதலே பிடிக்கலனு சொல்றா ! " மகளை எண்ணி அதிர்ச்சியோடு கேட்டார்.

"விடு பத்மா ! நம்மளால புரிய வைக்க முடியாதத, புரியவைக்க, அவளையும் காதலிக்க வைக்க ஒருத்தன் பொறந்து இருப்பான். உண்மையான காதல்ன்னா என்னானு உன் பொண்ணுக்கு கண்டிப்பா புரிய வைப்பான். கவலை படாத" என்றார்."அந்தப் புள்ள எங்க இருக்கோ !" என மேலே பார்த்து கேட்டார். அவனோ தன் மனைவியுடன் காதல் சரசங்களில் இருந்தான்.

பத்மா , சூர்ய நாராயணன், காதல் திருமணம் செய்து கொண்ட தம்பதியர்கள். பத்மா வீட்டில் கடும் எதிர்ப்பை தெரிவித்தனர். சூர்யாவின் வீட்டில் அவர்களை ஏற்றுக் கொண்டனர். பத்மாவின் முதல் கரு உண்டான பின்னே பத்மாவை அவள் வீட்டில் ஏற்றுக் கொண்டனர். பத்மா கான்ஸ்டரக்சனின் எம் டி சூர்ய நாராயணன், அவரது கம்பெனியில் வர்ஷினி ஜி.எம் மாக இருக்கிறாள். பத்மா இல்லாத்தரசி. கடைக்குட்டி தர்ஷனாவோ, பி.ஏ ஓவியம் மட்டும் வரைதல் மூன்றாமாண்டு படிக்கிறாள். பகட்டறியாது கலகலவென இருக்கும் குடும்பம். காதலை ஆதரிக்கும் பெற்றோர்கள். அதனால் மகளின் காதலை ஆதரித்து கல்யாணம் வரை பேசி முடித்து இருக்கின்றனர். ஆனால் தர்ஷனாவோ அக்குடும்பத்தில் ஆட் ஒன் அவுட் தான். அந்தக் குடும்பத்துக்கு அவளுக்கும் சம்பந்தம் இல்லாதது போல காதலை அறவே வெறுப்பவள். சில காதல் தோல்விகளையும் தற்கொலைகளையும் கண்டு காதலை வெறுக்கிறாள். காதல் மேலுள்ள எண்ணத்தை அவள் மாற்றிக் கொள்ளும் நாள் வெகுதூரமில்லை.

மேசையில் அவனது கைக்கடிகாரம் , அலைபேசி , பென் , அவனது பர்ஸென அடிக்க வைக்கப்பட்டத்தோடு அருகே மத்தியான உணவும் பேக் செய்ய பட்டிருந்தது.

ஒரு கையில் தட்டைப் பற்றிக்கொண்டு மறுகையில் ஸ்பூனை வைத்து சேமியாவை உண்ட படி தன் கண் முன்னே சூழலும் மனைவியையும் பார்வையால் உண்டான்.

"எல்லாத்தையும் உன் முன்னாடி எடுத்து வச்சிட்டேன். மறக்காம எடுத்துட்டு போ ! அப்றம் அங்க போயிட்டு மறந்துட்டேன்னு போன் பண்ணாத !" என எச்சரித்தவள், " சாப்பாட்டையும் ஃபுல்லா சாப்பிடு" என்றாள்.

பதிலுக்கு எதுவும் பேசாதவன், சமையலறையை நோக்கி எட்டுகள் வைத்து, சிங்கிள் உண்ட தட்டைப் போட்டவன். மேடையை சுத்தம் செய்யும் தன் மனையாளை இழுத்து தன் கைகளுக்குள் அடக்கிக் கொண்டான்.

அவன் கைகளுக்கென செஞ்சிவைத்த கொடியிடையாள் அவன் கைகளுக்குள் கட்சிதமாய் பொருந்திப் போனாள். "ஏதாவது சாக்கு கிடைக்கும் உங்களை காதல் தொல்லை செய்யலாம் பார்த்தால் முன்னாடியே டிஸ்கலைமர் போட்டு தடை போடுறீங்களே சீனியர் !" என குழைந்து அவள் கன்னத்தில் கோலம் வரைந்தான்.

"வேலையும் முக்கியம் சொல்றேன் வரு ! உன் காதல் தொல்லையிலிருந்து ரெஸ்ட் குடுத்தால் தான் என்னவாம்? என்னை விட்டுட்டு உன் சிந்தனையை வேலையிலும் செலுத்து சொல்றேன்" என்று அவன் தோளில் தன் கரங்களை மாலையாக்கி, அவள் நெற்றியில் முத்தம் வைத்து பள்ளிக்கு கிளம்பும் மகனுக்கு அறிவுரை போல சொன்னவளைக் கண்டு முறுவலோடு பார்வைத்தவன், "சரிங்க சீனியர், அப்படியே செய்றேன். அதுக்கு முன்னாடி மறக்காமல் எல்லாத்தையும் எடுத்த வச்ச நீங்க, எனக்கு குடுக்க வேண்டியதை மறக்காமல் குடுத்தால் வேலைக்கு நேரமாக சென்று விடுவேன்" என்றான் கையிலுள்ள கடிகாரத்தைக் காட்டி.

'விட மாட்டான் போலையே' என்றவள் பார்வையும், ' விட மாட்டேன் ' என்பது போல அவன் பார்வையும் இருக்க, தன் பாதத்தை மெல்ல ஊன்றி, ஏக்கி அவன் இதழில் தன் இதழைப் பொருத்தினாள். அவளை இறுக்கிக் கொண்டவன், அவளை இடையை கடைந்தான். அதன் சுகத்தை சுகித்தவள், நேரமிரைவதை எண்ணி அவனிதழை மட்டுமின்றி தன்னையும் அவனிடமிருந்து பிரித்து, கழுத்தை பிடித்து தள்ளாத குறையாக அனுப்பி வைத்து ஒரு மூச்சு விட்டாள்.

வருமன், ஓவியத்தில் மாஸ்டர் டிகிரி முடித்து அரசு கலைக் கல்லூரியில் ஓவிய ஆசிரியராக வேலை செய்யும் இருபத்தைந்து வயதைத் தொட்ட குடும்பஸ்தன். மனைவி அனீஷா, மகன் வருண். அனீஷா வருமனை விட மூன்று வயது மூத்தவள், அவன் பி.ஜி பிடிக்கும் காலத்தில் அவனுக்கே ஓவிய ஆசிரியராக வந்தவள்.ஒருவரும் காதலித்து வீட்டை எதிர்த்து திருமணம் செய்து கொண்டனர். வருமனுக்கென்று யாருமில்லை ஆசரமத்தில் வளர்ந்தவன், அவனுக்கு என்று இருந்த சொந்தம் என்றால் அது அனீயும் வரணும் தான்.இதுவே வருமனின் வரலாறு.